Αφιέρωμα στο Φθινόπωρο

Τα φύλλα

Φθινόπωρο φτάνει,
τα φύλλα όλο πέφτουν
Θα πάνε ταξίδι
πολύ μακρινό.

Το ένα στη στέγη,
Το άλλο στον κήπο,
Το τρίτο σε κάποιο
μικρούλι σχολείο

Φιλίσα Χατζηχάννα

Δε μ' ακούς;

Έρχομαι μαζί με τα κιτρινισμένα φύλλα.
Έλα, έλα κοριτσάκι,
μυρίζω νοτισμένο χώμα και γομολάστιχα.
Έλα, έλα αγοράκι,
κάτσε σ' ένα ιπτάμενο φύλλο να φύγουμε μαζί,
φτιάξε χάρτινες βαρκούλες να τις πάρει η βροχή.
Σ' αρέσει η καινούργια σου η τσάντα;
Για κοίτα πόσο ψήλωσε η Βάνα!
Έρχομαι μαζί με τα πρωτοβρόχια.
Τρέξε, τρέξε να ψήσουμε κάστανα.
Γέμισαν πάλι τ' ανθοπωλεία πολύχρωμα χρυσάνθεμα.
Πώς οργώνουν τα χωράφια τα τρακτέρ!
Πάτα, πάτα το μούστο καλά, βάλε και μπόλικο σουσάμι στη μουσταλευριά.
Έρχομαι μαζί με τη βαριά μυρουδιά των σταφυλιών του τρύγου.
Έλα, έλα αγοράκι, έλα, έλα κοριτσάκι. Δεν μ' ακούς;
Είμαι το Φθινόπωρο.

Μάρω Λοΐζου

O Σεπτέμβρης

Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι κι έχει ολόχρυσο καπέλο και χρυσό το πανωφόρι. Τα παπούτσια του είναι φύλλα, που ’χουν πέσει απ’ τα πλατάνια και τα μάγουλά του μήλα. Κρατάει σάκα από νερό κι έχει μέσα τα βιβλία από σύννεφο κι αφρό. Με του ανέμου τα ποδάρια τρέχει δίχως να τον βλέπεις. Στων βημάτων του τα χνάρια

διαμαντάκια θε να βρεις, σταγονίτσες, σταγονίτσες μιας ολόχρυσης βροχής. Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι, κατεβαίνει από τα δάση, κατεβαίνει από τα όρη. Κι έρχεται για να χτυπήσει μια πελώρια καμπάνα, το σχολειό για να αρχινήσει. Ο Σεπτέμβρης πάντα, δες, έχει όλα τα παιδάκια φίλους και συμμαθητές. Ρένα Καρθαίου, Στα μονοπάτια του ήλιου, εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2002